Het schoudergewricht bestaat uit de kop van de bovenarm en de kom van het schouderblad. Om het gewricht bevindt zicht een gewrichtskapsel en daaromheen lopen spieren en pezen.

In de schouderkom zit een kraakbeenring (labrum). Deze kraakbeenring zorgt ervoor dat de relatief kleine schouderkom meer oppervlak krijgt en werkt als een soort ‘zuignap’ om de schouder in de kom te houden. Als de schouder door een val of trauma uit de kom is geschoten, kan er schade ontstaan aan de kraakbeenring.

 

Bij een Bankart laesie is het voorste en/of onderste gedeelte van de kraakbeenring beschadigd en vaak zelfs losgelaten van de schouderkom. Bij een SLAP-laesie is het bovenste gedeelte van de kraakbeenring beschadigd. Dit is tevens het gedeelte waar de bicepspees aan vastzit. In sommige gevallen is ook het gewrichtskapsel te ver uitgerekt. De schouder is hierdoor minder stabiel en kan makkelijker weer uit de kom gaan. Vaak is hierbij een operatieve ingreep noodzakelijk om de schouder weer stabiel te krijgen.

​

Het doel van de operatie is de beschadigde kraakbeenring weer te herstellen en opnieuw vast te hechten aan de kom. Dit gebeurt middels een kijkoperatie met behulp van ankers in het bot en hechtingen waarmee het de kraakbeenring wordt opgepakt en weer op zijn oorspronkelijke plaats op de schouderkom wordt vastgemaakt. Bij een SLAP-laesie is dit soms niet mogelijk, waardoor er gekozen wordt voor een andere operatie, namelijk een bicepstenodese of bicepstenotomie. Voor meer informatie omtrent deze operatie wordt u verwezen naar de folder bicepstenotomie/bicepstenodese.

Als het gewrichtskapsel beschadigd is, zal dit ook worden gehecht. Door deze ingreep wordt het schoudergewricht weer stabiel gemaakt. De operatie zal ongeveer 60-90 minuten duren en vindt altijd plaats onder volledige narcose. Bij de kijkoperatie maakt de orthopedisch chirurg twee tot vier kleine openingen in de huid van ongeveer één centimeter. Via de eerste opening wordt een arthroscoop in het gewricht binnengebracht; dit is een smalle buis van ongeveer vijf millimeter doorsnede, met daaraan een lichtvezelkabel en een minicamera. Via de minicamera verschijnt het beeld van het schoudergewricht op een monitor in de operatiekamer. Door de tweede huidopening kan de orthopedisch chirurg verschillende instrumenten invoeren zoals een kniptangetje, de botankers of hechtingen. Als de orthopedisch chirurg op verschillende plaatsen in de schouder moet zijn is het soms nodig om nog een huidopening te maken.